lichtbreken tot het oplicht
vervaging
Het is niet de herinnring noch het nabeeld dat vervaagt eerder het verval dat daagt verstreken tijd in het geding van welvaart waarin alles van waarde ten onderging
Populaire posts van deze blog
de asielzoeker (Lienen)
dan, met zijn hoofd op een steeltje voorover gebogen knikkenbolt hij starend naar zijn nieuwe sneakers fel rood gepunt met vette zolen heeft hij schoorvoetend vaste grond onder zijn zolen hij kijkt niet op onder zijn zwarte kapsel schittert schichtig iets van een oogopslag zijn baard grijst al vanaf zijn slapen het tobben schijnt hem goed af te gaan pal voor het betreden van de openbare weg staakt hij in de beweging werpt een blik omhoog om geluid van kraanvogels op te vangen die zuidwaarts trekken naar als het ware welkom overwinteringsoord waartoe het najaar wenkt fronst op de wenkbrauwboog lijkt zichtbaar zich af te vragen of hij vluchten hier is verleert er wordt beweert dat hij iets zoekt al ging hij op de vlucht om het vinden wat hij hier zo vreselijk mist
Er bestaan indrukken
Ik heb altijd een indruk, al istie ongezouten nog zo flauw ik bijvoorbeeld ik neem steeds meer afstand van linksheid mijn linkshandigheid steeds vaker hanteer ik mijn rechterhand met wat ik eerder links aanvatte zo gaande weg ben ik de indruk toegedaan dat rechts ook best handig kan zijn al blijft het bij een handje helpen met wat mij links veel beter af gaat.
Reacties
Een reactie posten