de asielzoeker (Lienen)

dan, met zijn hoofd op een steeltje voorover gebogen

knikkenbolt hij starend

naar zijn nieuwe sneakers

fel rood gepunt met vette zolen

heeft hij schoorvoetend 

vaste grond onder zijn zolen

hij kijkt niet op 

onder zijn zwarte kapsel

schittert schichtig iets

van een oogopslag

zijn baard grijst al

vanaf zijn slapen

het tobben schijnt

hem goed af te gaan

pal voor het betreden

van de openbare weg

staakt hij in de beweging

werpt een blik omhoog

om geluid van kraanvogels

op te vangen die zuidwaarts

trekken naar als het ware 

welkom overwinteringsoord

waartoe het najaar wenkt

fronst op de wenkbrauwboog

lijkt zichtbaar zich af te vragen

of hij vluchten hier is verleert

er wordt beweert 

dat hij iets zoekt

al ging hij op de vlucht 

om het vinden 

wat hij hier

 zo vreselijk mist