vanwaar je niets meer hoort

Onverstoord, onverstoorbaar 
langs de rietkraag lopen 
en niets meer horen 
van wat daar voorjaren
tot leven brengt en weten
dat het zingt wanneer 
het hoorapparaat ontvangt
wat zondermeer steeds 
minder blijkt zonder versterking
zelfs achterwege blijft 
terwijl het ruisend riet 
een eigen lied hardlopend
ten gehore brengt

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

vervaging

Het is niet de herinnring noch het nabeeld dat vervaagt eerder het verval dat daagt verstreken tijd in het geding van welvaart waarin alles  van waarde ten onderging
Meer lezen

de asielzoeker (Lienen)

Afbeelding
dan, met zijn hoofd op een steeltje voorover gebogen knikkenbolt hij starend naar zijn nieuwe sneakers fel rood gepunt met vette zolen heeft hij schoorvoetend  vaste grond onder zijn zolen hij kijkt niet op  onder zijn zwarte kapsel schittert schichtig iets van een oogopslag zijn baard grijst al vanaf zijn slapen het tobben schijnt hem goed af te gaan pal voor het betreden van de openbare weg staakt hij in de beweging werpt een blik omhoog om geluid van kraanvogels op te vangen die zuidwaarts trekken naar als het ware  welkom overwinteringsoord waartoe het najaar wenkt fronst op de wenkbrauwboog lijkt zichtbaar zich af te vragen of hij vluchten hier is verleert er wordt beweert  dat hij iets zoekt al ging hij op de vlucht  om het vinden  wat hij hier  zo vreselijk mist
Meer lezen

Er bestaan indrukken

Ik heb altijd een indruk, al istie ongezouten nog zo flauw ik bijvoorbeeld ik neem steeds meer afstand van linksheid mijn linkshandigheid steeds vaker hanteer ik mijn rechterhand met wat ik eerder links aanvatte zo gaande weg ben ik de indruk toegedaan dat rechts ook best handig kan zijn al blijft het bij een handje helpen met wat mij links veel beter af gaat.
Meer lezen