to taal te grabbel

De ochtend stond beneveld op de weidegrond
Wind teneer geslagen in de puntwederik ik weer struikelend 
op doorweekt gewas het gras was
zompig nat met onderliggend glad
overwoekerd hout dat onzichtbaar vervaarlijk lachte om mijn struikelende gang naar blootbodem struweel met woekergewas
Ik legde op iedere slak beslag 
door met uitgebeten fel flitslicht 
hun bestaansrecht zeker te stellen 
op een ozo gevoelige laag fotomateriaal
waar ik alleen ga loopt het met mij
totaal uit de hand
in woorden brij ik alles aangekaart.

Reacties

Populaire posts van deze blog

vervaging

de asielzoeker (Lienen)

Er bestaan indrukken