wit was gister

Vandaag leeg ik de asla

sneeuwwit vergankelijk

had ik kunnen zijn daar

op de zomerse resten 

van het afgestorven jaar

samen op een hoop gezet

eerder nog was alles wit

bedolven onder water

in de mooiste waarin dit

kan verkeren sprookjes

waardige klederdracht

van ragfijn kristallijn

uitgestoven witte waas

 waar licht doorspeelt

doorschijnend broos

waad ik met honden 

in deze witte weelde

dacht nog even snedig

aan eerder in staat

van ontleding opgelapt

door arts en zuster 

aan de lopende band

tot eigen verrichting 

weer in staat betrapt

op het gevoel alhier 

in sneeuwlandschap 

wat van eeuwigheid

te vatten waarin ik

deelgenoot mezelf

doormaak met last

van tintelende tenen

de schoonheid van dit

alles simpelweg ervaar.