Leven in de leegte

Nuchter was de dag

de nacht nog beschonken

snurkend op de natte akker

plots schuchter naar de hemel

opzag in doordringende

sterrenpracht

menigeen doet hier 

het zwijgen toe

slikt halve woorden in 

breekt zinnen af

fronsende leestekens 

op het voorhoofd

gezet om te verstaan

te geven dat verzet

tegen welbespraakt

bewegen van de wind

met regen zoals verwacht

hun werelddeel weer blank

en ongenaakbaar verzopen

achterlaat doordrenkte aarde

vol van alles wat overdreven lijkt

maar zwijgzaam de winter

doormaakt tot overleveningsdrang