Verloren tijd

Op afspraak afgeleverd
 wachtte hij tot zijn leeftijd
tot de verbeelding sprak
en zei kom het is tijd
om te gaan, dus wij gaan.

zijn eenzaamheid kende
een groot verlangen naar
onherbergzaamheid


De verstreken tijd lag al breed
uitgestreken op zijn ontvangst
uitgespreid te wachten opdat

hij besloot om de ogen toe
er niet meer toe te doen
er voor niemand meer tezijn 
temeer iets te zijn en onderwijl
hij lag bleek hij ook al
vertrokken 

er was niemand opmerkzaam
omdat geeneen daar aanwezig
was om ongemerkt hem gade
te slaan zo scheen hij 
dus ook niet
eenzaam te verlaten wat hem
bond aan en 
waar hij afstand van deed

de pakketbezorger was op tijd
de maaltijd klaar en geserveerd
voor twee waarbij een het naliet
 te nuttigen wat was bereid


Reacties

Populaire posts van deze blog

vervaging

de asielzoeker (Lienen)

Er bestaan indrukken