Kasplant

Nu de wijnrank op sterven na dood

zijn laatste blad verschiet in kleur

maakt het sterven gewoonweg leuk

is het seizoen van groei en bloei

weer zonder smaak of afdronk

van dit eerste jaarrond kasplant 

in geleide zin van nok tot grond

voldongen volgend voorjaar

het bescheten nest verwacht eieren

zo gelegd in stro verzonken 

dat de kip daar nu nog vol van is

het nachtverblijf blijkt van de leghok

bij toverslag een onderkomen

voor nooit te verwachten nageslacht

daar gaapt zwarte aarde en wakkert nog

met rasse schreden ter hand gesteld

de woelvork door slemp en sop van bladdrap en voor eigen genot op z'n 

kop gezet tot de worm zich daar ook 

weer in schikt en slingerend de gang

naar duisternis hervindt voor het 

strottenhoofd en snavelbek hem 

het leven afneemt zijnde aanstormende winterkost

de braam toch van vrucht ontdaan

wacht geduldig tot haar lot 

van afgedragen loten tot nut 

vermalen op de grote hoop

verrot wat heet vruchtbare grond

om later weer op te gedijen 

wij wachten af wat komen gaat

op aarde waar alles op z'n kop

gewoonweg horendol draait.

de regen schetst een fraai pallet

met hoe bezopen dit alles klinkt.