Ik stond erop

RRR; reizen, rust en ruimte

het ging vanzelf niet over

het bleef maar gonzen 

in mijn hoofd was niets

te vinden dat daar op leek

met de noodzaak daarop 

wat ik zocht in m'n gedachten

was het buiten mij om

ook slecht gesteld

overal raakte ik meer

en meer doordrenkt 

van benauwenissen 

van het teveel van iedereen

alleen trof ik er zelden

tot iemand die alleen

maar op zichzelf alleen

er doodleuk gelukkig bij

was het maar voor't moment

vandaar uit dus maar

op de vlucht naar voren

afgereisd om goed uitgerust

met een weinig onnut spul

de bedrieglijke ruimte te zoeken

aan de kust en keur van eilanden

de heinden zijn daar nooit ver

weg ook van dat alles dat

voortgedreven in de gekte

bezield is van het nieuwe 

het volle leven met de magie

van knettergek jezelf zijn

kort en goed rond om water

een berg zandmotoren 

die stevige lichamen body geven

aangespoeld in grote leegten

engten van 't uitgestrekte niets

daar zeeg ik neer en zweeg

mezelf dood met mij alleen

de waan die welde in mij op

hier was ik met zijn met wie

ik zocht de zon brak er voor

door een flinterdun hemelse 

sluimer diffuus als ik was geen

het kostte wat maar kreeg

op m'n retour de 3 Ren ervoor

terug tot nakend toe ontdaan

in kalmte van mijn bestaan 

alhier aan de aangeslibte kust 

waar water en wat gevogelte

datgene schilderden voor mij

als het decor van niets liever

dan belangeloos mensloos

op mezelf na aldaar te toeven

tot dat ene broos moment dat

hehe klonk in plaats van klots

en krijs de lucht uiteen spatte

in een plons van desillusie

Dat de badgasten naast mij

teneer plofte op hun laken

koelbox en gekneuter poedel

naakt geleuter van hun grut

eindelijk de rust te hebben

hervonden waar zo smachten

naar uitgekeken werd aantekenend

Dat jammergenoeg juist ook

daar zo stomverveeld die ene

vent hier nu juist ook bivakkeerde