Haar zielenroerselen

De dochter dankbaar zijn voor haar 

onwrikbaar en onwankelbaar geloof

dat haat de moeder tendeel valt

zich in haar zielenroerselen lezen laat

zij zich doorgaans ver te buiten gaat

misschien is zij bezeten geraakt

door bosgeesten uit oeroud bestaan

 

zouden de beesten verslagen zijn

de monsters die van binnen soms

ontwaken uit hun diepe slaap

waar kinds kinderen van onthouden

langzaam ontwakende nachtmerrie

De zoon een wonderkind dat bezeten

door een aangeboren gift de genen

bezit die hem de angst aanjagen

wetend dat ook hij gelijk zijn zus

in het kwaad vervalt dat juist hun

zo vanzelfsprekend lijkt hun vaders

zaad dat telkens kiemt op hun haatmatras

woekerende noodzaak tot verplichten

ten strijde trekken tegen wanen

uit de nacht die dagelijks bestaan

zo ondraaglijk maken lief te hebben

wat hun puurste wrok aanjaagt

de moeder die hen heeft gebaard

te vernietigen omwille van het monster

dat in diepst verlangen vanzelf zijn