Aardverschuivingen

Het betreft de schoonheid  van het brokkelend hart scherven op scherpte van de rand de wond het helder rood dat wit fraai gedecoreerd servies in een banaal moment geportretteerd geweld  van binnen nog intact van buiten af kapot verval toont eerlijk maar oprecht zich in het openbaar bij afkeer en tegenslag

Zij kijkt Als of zij Bekeken  Wil worden Maar toen ik keek bleek Dat zij Niet te kijk Zich wenste Zo kijkend kon ik het wel bekijken.

De dochter dankbaar zijn voor haar  onwrikbaar en onwankelbaar geloof dat haat de moeder tendeel valt zich in haar zielenroerselen lezen laat zij zich doorgaans ver te buiten gaat misschien is zij bezeten geraakt door bosgeesten uit oeroud bestaan   zouden de beesten verslagen zijn de monsters die van binnen soms ontwaken uit hun diepe slaap waar kinds kinderen van onthouden langzaam ontwakende nachtmerrie De zoon een wonderkind dat bezeten door een aangeboren gift de genen bezit die hem de angst aanjagen wetend dat ook hij gelijk zijn zus in het kwaad vervalt dat juist hun zo vanzelfsprekend lijkt hun vaders zaad dat telkens kiemt op hun haatmatras woekerende noodzaak tot verplichten ten strijde trekken tegen wanen uit de nacht die dagelijks bestaan zo ondraaglijk maken lief te hebben wat hun puurste wrok aanjaagt de moeder die hen heeft gebaard te vernietigen omwille van het monster dat in diepst verlangen vanzelf zijn   

Dingen des levens ^______________________^ Wij namen afscheid voor het leven Dat is eeuwig op de korte duur vanwege slinkse wegen en paadjes langs onheilspellend ravijn waar bedrog woon heeft in spelonken en die daar zijn met gespleten tongen spreken in echo's keihard kletsend tegen glad gesteente voor zichzelf pratend in holen en gaten levenstekens krassend op basalten huid in vlijmscherp geweten dat daarin zich uitleeft waaruit zij weerkaatsen wat van hen werd verwacht in verachting naar een ieder die dat leed niet ziet waarin zij wentelen en wenen tot ieders verdriet zichzelf verhardend in kei en rots in modder badend verhit gemoed zij wisten en weten van zwoegen  en zweten van stralende horizonten boven hun scheuren en spleten van goud doordrenkt leven in de zon weleer gedolven uit giftige stromen verwoeste aard en hun bestaan  onderwijl ik met gevaar voor eigen leven langs de randen van deze afgrond mij kalm ontdaan van last en lust neer streek in velden van goud beschenen dag...

Vandaag lig ik binnenstebuiten  gekeerd te bed mijn longen openbaren zich dun weefsel om m'n nek m'n darmen spannen samen-  getrokken in een woord  buiten langs er kwam in een zin een gedachte voorbij gesneld waarvan ik dacht verrek dat ben ik geweest maar nu ik samengevat weer in m'n hersens zit met verder alles op z'n plek blijf ik liggen wachten tot ik mezelf hervind.    

Met orkaankracht kwam het aan na eerder nog een kalm bestaan waren de vooruitzichten nog bleek een weinig mist er aan  het kind nog in de weer waar ouder zich een breuk aan tilt slechts een storm in het glas water dat zelden halfvol steeds leger bleek met het windbuiltje dat vaderland in weerwil liet verzieken van verdriet 

gaan en komen  traag over in een schatter kabbellen als water tegen de kade bij vlagen klotst het even  dooft weer tot glimlachen  soms uit het hart gegrepen soms met de mond bedreven soms in oprechter zin  soms in loze woorden beschreven rimpeling als gebroken licht door riet  halmen beschreven  een schaduw beweegt komt los van de tafel en licht met wijken op de zon een stralend vergezicht verricht wonderen zo opgewekt tot zingen gelijk het ruisen van zinnen tot  in hoge bomen toe  ritselende woorden  een salvo van lachen  ontstijgt uit de kronen gelijk kraaien die wieken zweven met stomheid  geslagen weer naar beneden eindigt verzwegen laatste woorden vederlicht in gebroken taal beschreven herinnering van toen die dag  ter nagedachtenis werd herdacht in harder steen gefreesde regels   

uit respect wordt veel ruggen gerecht blikken geworpen meningen gestrekt oren gewadsen oorlogen beslecht tonnen wensen tonen willen dwingen  waar menigeen z'n tong op verrekt z'n gehoor verzwikt z'n hart verdrinkt bloed verdroten voor'n gewelde traan verdroogte verdorde harde waarheid dat geen schade aanricht echter verricht waar geen beter recept dat dit respect  laat zien wie echt betrokken oprecht is