Aardverschuivingen

Het is volbracht  ter aarde besteld was toch een hard gelag op deze dag  een ieder had verwacht het was zo als gedacht Een hart van goud maar niet jouw hart want dit hart houdt niet van jou schrijf ook nooit van voren wat achteraf niet kan  gewoon fluitend op de fiets of lopend deuntje in die zin  voor in de kerk met samenzang een preekgestoelte mensen  om je heen je was vertrokken dus alleen een sprekend portret dat zegt genoeg het woord  wordt wel ontroerend gevoerd een traan een lach een snik verzwegen werd ter aarde bestellen daar was het te hoog gegrepen voor dus wat restte was stoffelijk overschot onvoltooid verleden leven  hier bijeen gebracht en samengevat.

de werkelijkheid is draadstaal verwrongen  betonrot vervlochten tot zerk om het dagelijks leven het neigen tot aarde met beven hoe schokkend gesteente  zich schikt om de lijken  bedolven hoop tot wanhoop gedreven voor't laatste teken  een klankkleur een geurspoor op gehoorafstand gegeven geheel omgeven van puinhoop maakt koude kil

bij de waarheid blijft het niet alleen  met bij de brokken  flarden en fragmenten gebroken zin verminkt woord stotterend en stamelend  komt alles voort uit strotten- hoofd en breekt de nek  valt op z'n bek  gaat voor gaas  ligt verstrikt  ook bijna verstikt de vermoorde onschuld  spelend op zijn stemgeluid voor lul gezet maar klaar om op te komen wat niet rijmt daarmee is zijn onverzettelijk taalgebruik dat staat alsof het gedrukt is tentoon voorwerelds  gebruik bij preek  spreekkoor of domweg proteststemmen  tegen de vreselijke onverzettelijkheid  

Er is een vervolg waar iedereen vooruitkijkt waar iedereen voor uit kijkt waar iedereen op uitkijkt waar iedereen  voor uit moet kijken  waar iedereen vooruit moet kijken  waar iedereen naar uitkijkt waar iedereen uitkijkt

Waar stil de ochtend traag het vroege voorjaarslicht klinken sneeuwklokjes luidt in het wit door groen tot bloei door dood te groeien tot in de lente wat doorlaatbaar schijnt ontwaakt verdriet met wat verloren gaat geniet het herinneren omsloten nog een aanblik van zon in evenwicht bij volle maan een wereld uit het verleden geborgen weet met ver~ weg een vlucht grauwe ganzen ieder jaar rond deze tijd het vervlogen spoor hervinden waarvoor gerept noch gezwegen slechts te weten wat in verleden aangericht zo lichtvoetig los van aard en water even nog verscheen om glimlachend stil van hogerhand bij te blijven staan alvorens door te gaan waar wij zijn gebleven

Waar stil de ochtend traag het vroege voorjaarslicht  door laat schijnen ontwaakt verdriet met wat verloren  herinneringen omsloten nog een aanblik van zon in evenwicht bij volle maan een wereld uit het verleden  geborgen weet met ver~ weg een vlucht ganzen  ieder jaar rond deze tijd het vervlogen spoor hervinden waarvoor gerept noch gezwegen   slechts te weten wat in verleden   aangericht zo lichtvoetig los  van aard en water even nog verscheen om glimlachend stil van hogerhand bij te blijven  staan alvorens door te gaan waar wij zijn gebleven