Taal licht toe

De man keerde zich gaande weg

buitenste binnen

bekeek zijdelings de wereld

van de andere kant

langs braamstruweel en dor heideveld

al strompelend over het smalle pad

struikelend over harde pol en weker zand

trof hij zijnsweegs de ganse aardkorst aan

hij viel en het beviel een eiland te zijn

waarop hij schrijlings voor schreed

spelend in het zand dat de voet 

al zwoegend tot krakend scharnier 

de toon weer gaf die verdronk 

bij iedere stap

het leven is een zinnebeeld aanbeden

door degene die er per ongeluk voor valt

pent wat neer en raapt wat moed

bij elkaar genomen is dat al hetgeen 

de ochtenden doet blaken 

de dagen laat kraken en de nachten braken van geluk