Aardverschuivingen

 Zolang het maar verdwijnt verschijnt er ruimte bij de tijd

Kwam mezelf tegen gewoon uit mezelf sprak ik hé  dat ben ik niet maar wie dan wel ik sprak je daarop aan jij zij nee  ik ben jij  ik zij weerom nee zoals jij ben ik niet ja zei jij dat zeg ik ook steeds tegen  mezelf  Ik ben mezelf niet dat klopt dat zeg jij en ik denk dan dat jij dat ook zo vindt wanneer je tegen jezelf oploopt  en denkt ik ben mezelf niet meer

kraaien in de maand hoge noten vallen op geleegd wel tevree

Er daagt iets  mist trekt op de dag wordt  uitgerold op  het terras  de zonnenschermen  hangen af en barkeepers met hun keurkorppupillen  schuiven de jaloezieën  van de vensters af het gaat beginnen en vangt aan met warme dranken uitgeschonken hoewel iets sterkers  mag  we wachten af of het verkeer  de straat verlaat. in gebroken taal  breekt iemand lettergrepen af  waarin bekneld een onuitgesproken  tongval lag  te spartelen  in slijmerig nat.

Waar langs heen het pad leidt het woekert her en der en verder wordt er veel afgestorven naast die doden onder hun kei waar overlevenden zich aanstoten nabij hun grafschrift dat geliefden aldaar hun rust genieten veel laatste rustplekken zijn aanwezig rondom lommer  bos en braam decoreren het vereren hen die niet meer onder ons verkeren bindt ook het leven aan de dood het hek is altijd gesloten maar daar omheen geheel ontsloten is een ieder toegestaan te betreden  wat natuurlijk oogt met  voortbewegen een rijke lul houdt camera toezicht op belennend perceel van  loofgewas verder ligt alles geheel van hinder ontdaan geopend  om de liefhebbers terwille tezijn een kei van een steen halverewege ook voor aanstootnemen zeer gelegen heeft geen nut anders dat te rusten op de hondsrug hier de bomen hoe afgezaagd ook wegversprrenders uiteraard kom je gelijk hindernissen overal tegen waar sommigen  zich dapper overheen begeven lopen, zo is het leven, er gemakzuchtiger...

Valt niet te bejegen is veelal onbegrepen geeft vaker onbegrip dan het wordt begrepen mensen met misverstand hebben het bij't verkeerde  eind met telkenmale denken dat de ander het onjuist ziet met wat er niet te zien onware tegendeel blijkt

Ik ben slechts slagschaduw waar hemelse taferelen spelen licht water uit de wolken slaat schreeuwend wit de meeuwen maakt nakend licht witte taferelen breekt vermiljoen in kleurenpracht  heilige schijn de regenboog valt voor mij in slempend gras spektakel in ochtendgloren  in avondschemer strelend licht maakt veelal hard de saaie dag zwaar overbelicht staalblauw of ijzig grijzer  dan verwacht  

 Wordt alles aan de kant gezet van wegwerpen milieuschade en schande niet veel wijzer doordacht is stilaan leeghalen van gedachtengoed overal waar stof nestelt of ontkleuring speelt wordt overtollig zonder enig bezwaar na jaren koesteren in vergetelheid als prul op de milieustraat te kijk gezet zie mij eens dacht de cd rom onderwijl de nachtkast sprak waarom verdween de hel vracht in een oogwenk uit zicht de vergaarbak ijzer bij metaal boeken bij oud papier en zo meer

 Aardakker gelijk omgelegd doorploegt geweten tussen de regels door te lezen leegte nietsontziend baant de boer zijn baan is tot behoud van teelt de aarde hij waant zich heer en meester hoog gezeten zwoegt het manshoog  wiel zeer adembenemend  welgeteld en uitgerekend strak ontkiemt gewas in het lid gelegd veel strakker afgemeten gaat haast niet een ieder tevree maar afgemeten pas op de plaats geen plek voor het ongeredene de doodsteek die de dag omspant waar een plant ontsiert en buiten de pas zin geeft aan kleurenpracht vol zonneschijn overziend het veld de wegen  de watergang en al het leven van belang om te oogsten wat het land voortbracht  in het verleden en zo vol verwachting nu de dag afwacht schijnt de boer een pachter nog zijn opbrengst helder voor ogen de zonnebloem een ware zegen