Aardverschuivingen

Zouden wij het redden of levenloos de rivier afdrijven ons rottend vlees verslonden door een weekdier laten zinken in een dode arm waar stroom noch vaart nog ons beweegt te gaan Zouden wij uiteengerafeld flarden weefsel voortslepend over plaveisel van dood de ogen uitgekrabt de tong uiteen gereten de mond tot oor gescheurd het oor een vod papier aan schedeldak wapperend gedonder van regen kogels granaatscherven dolkstoten  teweer staan om te kunnen overleven Zouden wij daar kunnen staan op betonrot kapot geschoten steden doorsneden met scherven glas uiteen gereten en vergeten hoe babylijkjes aan infuus naast moeders harteloos kadaver  getroost door ledemaatloze vaders  zouden wij dan kunnen vergeten  zouden  wij vergeveningsgezind  kunnen leven naast een volk dat zind op wraakzucht en haatverterend gemoed dat niets meer gunt dan genoegendoening  boete straf  en tuchtigen Zouden wij dat ons kunnen aandoen?    

Je leest de dag door midden halverwege nog een dagblad vers van de pers is overdreven ook staat als gedrukt de leugen komen feiten bedrogen uit nul en een zijn samen een  woordenschat van taal alleen om te eten is het karig  al blijft letterhonger algemeen ook op verlichte vensters zonder spilziek te worden wel steken bij de stroom aan woorden die het kost uit te komen bij digitaal de beeldvorming van ondergoed dat aangeprezen hekkensluiter de boodschap is van de dag. 

 Ze wegen teveel en bewegen te weinig ze, bijna allemaal, leven voor het lieve vaderland weg  zijn er voor elkaar om alles en nog wat te delen vooral het velen  daarin zit het meeste het gunnen om te kunnen het doen om niet te laten het er mee zitten  om er niet stil bij te blijven staan dat veel al gauw meer dan genoeg  is op z’n minst

Ik ben d'r eentje zo eentje zo een van zelden ingeslagen maar nog minder van afgeslagen wegen al ging wikken daar wel mee gepaard bijvoorkeur bij gebaande wegen vond ik mij veelal onderweg van a naar b alles voorspelbaar alles voorstelbaar schreed ik schoorvoetend door mijn leven heen mijn levenspad lag uitstippeld van wieg tot graf ik begaf mij dus op de bekende weg al  bij de eerste kruising afgeslagen gewoon rechtdoor gegegaan altijd  vragend naar een bekende weg ik was was "hem" dan ook nooit kwijt immer voetstoots aangenomen  met wat ik onder de zolen had naast poep klei pek teer chemicaliën  gif en zulks dodelijkste kwaadaardigst   en meer zulks vluchtig gezwelvormend spul liet ik mijn sporen na te blijven spoorzoeken leidt dan ook tot niets met wat mij aangaat en mij betreft ben ook altijd de weg kwijt geweest op de terugweg waarop ook ik eens geheel spoorloos verdween ik was me d'r daan ook eentje  die er feitelijk nooit echt bij was  met wegwezen of van het p...

Sjokken al geruime tijd  ademloos langs de zeereep maar hoe bevrijdend ook krijgen zij nu de opdracht een paar frisse teugen zeelucht in te ademen  adembenemend begin iets wat altijd in je zit bij je is ingeblazen  te krijgen want al zit het levenslang  in je  het is en blijft van Hem sta daar niet bij stil bij het doorlopen laat het tot je komen je bent gewoon  op ademtocht  de frisse bries de straffe wind de storm die heerst en in je zit al lijkt het vaak dat jij alleen  in ademnood  verkeert. 

Op een slakkengangetje gaat het over tafel tussen boek en lucifers glijdend met tevredenheid  niet wetend van de wereld die vast en zeker tafelblad  waarover alles besproken gegeten en verzwegen is geruisloos roerloos zelfs naar de afgrond gaat het maar gelukkig biedt de zool uitkomst bij opheffen van het verpletterend zwaarte kracht effect waar haar huisje anders zou worden blootgesteld

Nu de wijnrank op sterven na dood zijn laatste blad verschiet in kleur maakt het sterven gewoonweg leuk is het seizoen van groei en bloei weer zonder smaak of afdronk van dit eerste jaarrond kasplant  in geleide zin van nok tot grond voldongen volgend voorjaar het bescheten nest verwacht eieren zo gelegd in stro verzonken  dat de kip daar nu nog vol van is het nachtverblijf blijkt van de leghok bij toverslag een onderkomen voor nooit te verwachten nageslacht daar gaapt zwarte aarde en wakkert nog met rasse schreden ter hand gesteld de woelvork door slemp en sop van bladdrap en voor eigen genot op z'n  kop gezet tot de worm zich daar ook  weer in schikt en slingerend de gang naar duisternis hervindt voor het  strottenhoofd en snavelbek hem  het leven afneemt zijnde aanstormende winterkost de braam toch van vrucht ontdaan wacht geduldig tot haar lot  van afgedragen loten tot nut  vermalen op de grote hoop verrot wat heet vruchtbare grond om later weer op te gedijen  wij wachten af wa...

De weg naar de vooruitgang is bij menig huis een smalle gang vol met schoenen van wie is en lege plekken van wie was even als de kapstok verraad welke weer en welke jas  vandaag nodig was om buiten door te komen na 't afscheid of gewoon alles liet voor wat het was en vertrok op slof vest of desnoods mouwloos onbevangen de zon  tegemoet trad en alles achterliet om er op uit te gaan

Als iemand hier niet thuis is ben jij dat wel ondoordringbaar veel verschijnen zonder aanwezig daarin tezijn nimmer waargenomen fenomenen zijn mensen die het menen te mogen twijfelen aan alles en iedereen schitterend daar in afwezigheid erbij vergeleken

het raakte als geen ander iedereen en alles en zie  hieruit ontstond zeer gericht licht  twee werelden werden getroffen twee planeten spatte uiteen de energie van de explosie gaf weer kleur aan de woestijn het vreugde vuur dat laaide in de hitte van strijd waarin iedereen geloofde  stierfweg en doofde tot kille wrakken en karkassen de triomftocht van een vrede gevierd door velen  niet zonder rede  de sterren botsten met lichtkracht  van honderden miljoenen tot meer dan een miljard stralende zonnen getroffen daar doordat ene moment dat leven op aarde niet de hemel  maar uit de hel Bestond