Aardverschuivingen

Het leven is vrijwel zeker niet zomaar iets om over te schrijven het blijft veelal steken in algemeen heden met hier en daar verleden nu speelt soms een rol metname tijdens vervelen dan blijkt leven meer  nog wanen eerder dan een doel op zich de dag iets dat van buitenaf maakt dat overleven het al snel gister is om morgen ruimte  te bieden in jezelf te verliezen.

 Tot twee keer tast het oog toe Een keer vallen de schoenen op De tweede keer zien de handen  Het licht Voorovergebogen hoofd Dan ontwaard de vrouw  zich aan de schoot Het lijkt verdriet  Wat ik aanschouw Snedig gegutst  Het lijnenspel Speelt de tragedie Gretig met mij mee Al weet ik niets van rouw benauwt het zeer

 wat aan het woord vooraf ging was daarna goed leesbaar wat er dun geschreven stond  was achteraf wat eerder een naschrift onder ogen de spijs na het verteren doen en laten voor het weten om nooit meer te vergeten wat wordt beweerd  was eerder afgeleerd.

Het met komen en gaan aanzwellend wassen wegebben en opkomen rollende golven dempend  op strand zandprofielen schrijvend van schreinend  plezier van schuimkoppen te pletter op de banken  overspoelend verdriet

de geest is uit de fles bij de wedergeboorte in zijn nageslacht wordt herdacht hoe diep  bedroeft zijn water weer over de akkers vloeit van zoon en dochter wier zaad herdacht  hun vlees en bloed tot wasdom gebracht gesel van het lot in de geknotte ego's  teisterend bezegeld de oogst van zijn zaad dat wortelend kwaad door hun handen hier in aanzicht moeders smart met kinderhand gesticht doorwoekert woede hun beider  overerfelijk bezeten en bewezen gedrag door hun genen zijn zij wat zij zijn   

De dag afgerond moment klokslag tien stond open de vrouwen slepen jaren in tassen naar het heden vergeten tijd ingehaald simpelweg de eenvoud van de hand gedaan opgelost verleden  een kringloopeindig begin ontwaakt geweten wist zeker dat nooit meer  ingehaald blijkt gister een ogenblik wenkt nog hoopvol bange dromen waaruit ontwaakt  een kinderhand wenkt ze spaart wat tijd uit grijs verleden waarin de kerven licht beroert bleef steken wat pijn deed een moment geleden.