Aardverschuivingen

De dag brak  al licht verzadigd       aan vol van vogelvlucht geluiden opzoek naar weerklank naar formaties naar bestemming zingevend bestaan op brake grond  oorlogsgebied op kale aarde knalt luidkeels met laserlicht het beestachtig dier zwoegende agrariër ergens ochtend  maar ook nacht nog doordrenkt geluid dat klinkt dan ontwaakt  een ogenblik een wenk   geschenk  hemelbode ijsvogeltjes die kale sloot leeggeharkt water schouwplichtig gedoemt te overleven maakt waterhoen  tot aalscholver met schone woerd het Verlaat  tot dageraad

Herinner mij nog  hoe bevroren een glimlach was op de gevoelige plaat vastgelegd  ontwikkelde traag dat beeld waarop zij lacht dat was de indruk die ontstond in een fractie van een seconde dat zij wist dat die ontstolen  objectief gezien een negatief dat later te drogen hing  om door de glanspers decennia later bevroren om haar lippen heen lag

We kwamen van verveling om van leven geenszins eensgezind was alles deelbaar nimmer uitgesproken spraken wij af enorme afstanden vielen te overbruggen zonder eindbestemming altijd terug bij af tijd speelde geen enkele rol bij het beslechten een tussenstop was hooguit het schemer soms werden nachten doorgehaald zonder betekenis of bekentenis wat meeviel kwam veel vaker afscheid in beeld met nooit uitgesproken gedachten  dwaalden wij gewoonweg langzaam af uit het oog verloren jeugd was tijdsbestek dat opgeruimd onvindbaar bleek morsig flets vol vage herinneringen met vragen omkleed of wel geschied was wat hier verstreken uitbleekt voor mij ligt eerder was dan ooit ook te lang geleden zelf op naam niet meer terug te vinden